Πόσο με θυμίζεις

Πόσο με θυμίζεις

Άγιε μου Θωμά, πόσο με θυμίζεις ώρες ώρες.
Άπιστος κι εγώ σαν εσένα.
Μια απιστία που οι ωραίοι άγιοι την είπαν ¨θαυμαστή¨.
Και ¨καλή¨.
Θέλω όχι να αρνηθώ, μα να αισθανθώ.
Όχι να απορρίψω, μα να αγγίξω.
Δεν μπορώ την τυφλή πίστη, που κινδυνεύει να γίνει άρρωστη, φανατική, επικίνδυνη.
Σήμερα ο κόσμος κυλιέται στο αίμα ακριβώς από ανθρώπους ¨πιστούς¨ σε κάτι, ή σε κάποιον.
Χωρίς να ελέγχουν αν αυτό που πιστεύουν είναι ¨πραγματικό¨, αν ισχύει, αν αληθεύει πάνω στα πράγματα, αν φέρνει ευτυχία, καταξίωση, χαρά πραγματική.
Απλά πιστεύουν, και πορώνονται.
Πιστεύουν και οπλίζονται με βέλη, σπαθιά και λαιμητόμους.
Άγιε Θωμά, κάνε κι εμένα ¨άπιστο¨ σαν εσένα, και δος μου της καρδιάς σου τη φλόγα που ζητούσε το Χριστό ¨εν τοις πράγμασιν¨, κι όχι το Χριστό – Ιδέα!

Του π. Ανδρέα Κονάνου